آنتی اکسیدانت ها گروه مهمی از افزودنی های شیمیایی هستند که با هدف جلوگیری از تخریب پلیمرها در اثر پدیده اکسیداسیون طراحی شده اند. پلیمرها در طول فرآیند تولید (به دلیل دمای بالا)، ذخیره سازی یا کاربرد نهایی، در معرض اکسیژن هوا و عوامل تسریع کننده مانند نور و فلزات قرار می گیرند. این شرایط می‌تواند باعث ایجاد رادیکال های آزاد و تخریب زنجیره های پلیمری شود که نتیجه آن کاهش استحکام، شکنندگی و تغییر رنگ محصول خواهد بود.
این افزودنی ها در دو دسته اصلی قرار دارند: آنتی‌اکسیدانت های اولیه (Primary Antioxidants) که رادیکال های آزاد را غیرفعال می کنند و آنتی اکسیدانت های ثانویه (Secondary Antioxidants) که محصولات پراکسیدی را به ترکیبات پایدار تبدیل می‌کنند. در بسیاری از فرمولاسیون‌ها ترکیب این دو نوع، حفاظت کامل‌تری فراهم می‌آورد.
کاربرد آنتی‌اکسیدانت‌ها در صنایع مختلفی از جمله تولید لوله های پلی‌اتیلن، قطعات مهندسی، فیلم های بسته‌بندی، کابل ها و قطعات خودرویی بسیار رایج است. انتخاب صحیح نوع آنتی‌اکسیدانت و مقدار مصرف، بستگی به نوع پلیمر، شرایط پردازش و محیط استفاده دارد.مزیت اصلی استفاده از آنتی‌اکسیدانت ها افزایش طول عمر، حفظ خواص مکانیکی و جلوگیری از تغییر رنگ محصولات است. این امر هم برای تولیدکننده و هم برای مصرف‌کننده نهایی به لحاظ کیفیت و هزینه‌ها اهمیت بالایی دارد.