تأخیراندازهای آتش دسته ای از مواد شیمیایی هستند که با هدف کاهش قابلیت اشتعال یا کند ساختن سرعت گسترش شعله در پلیمرها و مواد پلیمری به کار میروند. سوختن پلیمرها به طور ذاتی سریع است و در بسیاری از کاربردها، این ویژگی می‌تواند خطرات جدی ایمنی ایجاد کند. استفاده از تأخیراندازها، سطح ایمنی محصولات را به‌شدت بالا می‌برد.
این افزودنی ها با مکانیزم های مختلفی عمل می‌کنند؛ از جمله تشکیل لایه محافظ کربنی در سطح، آزادسازی گازهای غیرقابل اشتعال برای رقیق کردن اکسیژن، یا ممانعت شیمیایی از فرآیند تجزیه حرارتی پلیمر. بر اساس ترکیب شیمیایی، می‌توان آنها را به گروه هایی مانند هالوژنه، فسفردار، نیتروژن دار یا معدنی تقسیم کرد.
کاربرد این مواد در تولید تجهیزات برقی و الکترونیکی، قطعات ساختمانی، مصالح دکوراتیو، مبلمان، لباس های محافظ و حتی در بخش حمل و نقل (خودرو، هواپیما، قطار) بسیار فراگیر است. انتخاب نوع و غلظت مناسب تأخیرانداز آتش باید با توجه به استانداردهای ایمنی، نوع پلیمر و شرایط فرآیندی انجام گیرد.
مزیت کلیدی این افزودنی ها این است که در کنار حفظ ویژگی های مکانیکی و ظاهری محصول، سطح ایمنی آن را در برابر شعله تا حد زیادی ارتقاء می دهند و از گسترش سریع آتش جلوگیری می کنند. این مسئله به ویژه در کاربردهای خانگی و صنعتی که امنیت جانی و مالی اهمیت دارد، نقش حیاتی ایفا می‌کند.